08 Mart 2014 Dünya Kadınlar Günü
Hiç mutlu değilim bugün. Hava
bulutlu, sabah serin, öğlen daha serin. İçim sıkılıyor. Hergün mutlu olunmaz
zaten, her an gülen insanlar gerçek değildir.
İlk vejeteryan beslenme denemem
ilk 24 saat içinde çuvalladı.
Kitapçıya gittim, bir sürü kitabı
elime alıp yokladım ama ilgimi çeken bir tane bile bulamadım.
Bankamatiğin yatırmaya çalıştığım
kredi ödememi yutmasından ve ardından çağrı merkezi menüsündeki bir milyon tane
deneme sonucu kimseye ulaşamamamdan bahsetmiyorum bile.
Bugün çemkirme modum açık
durumda. Hatta otobüse bir adım önden binmek için beni iten kadının kafasına
bir tane vurasım geldi. Sonuçta her ikimiz de ayakta kaldık, önden binince
madalya takmadılar.
Gece Osho’nun kitabının içinden
çıkan CD’yi dinlerken kulağımda kulaklıkla uyuyakalmışım. Tınnn tınnn cup cupp
diye huzur dolu bir fon müziği ile sakin sakin güzel şeyler anlatan sesin
etkisi tamamen negatif oldu. Sonuçta hala boynum ağrıyor, o ağrıya o kadar
teşekkür etmeme rağmen!
Bugün dünya emekçi kadınlar günü.
Halbuki en çok kadınlar birbirinin hayatını zorlaştırıyor. Mesela bir daha
kadın müdür/patronla çalışmaya tövbeliyim. İş hayatını sevgilisiyle ilişki durumuna göre bilgisayar başında çalışarak veya öğle yemeğinde şarap içmeye başlayarak geçirmek zorunda kalabiliyorsun.
Bugün bindiğimiz dolmuşa kadın
gibi bir şey bindi. Biz inene kadar da telefonla bir sürü adamı arayıp onu
birileriyle tanıştırmalarını istedi. Dolmuştaki herkes sırayla hayret
içerisinde dönüp baktılar önce. Kimseden çekinmeden küfürler ederek devam etti
konuşmasına. Bir noktadan sonra tutamayıp gülmeye başladık, arkamızdaki çocuk,
yanımızda oturan adam, hatta şoför bile bir ara yolu bırakıp dikiz aynasından
bunu izledi ve güldü.
Gıcığım bugün. Sahile gittim ve
hayalimde İzmir’i boşalttım. Üzgünüm ama herkesi bir uzay mekiğine bindirip bir
yerlere gönderdim. Şehir bana kaldı. Sahildeki bütün binaların ışıklarını
pembeye çevirdim. Sahile bir karyola kurdum, üstünü tüllerle örttüm. Kukiyi de
aldım yanıma. Kendi kendimle kaldım. Olmadı ama atamadım içimdeki sıkıntıyı.
Eve geldim, radyom bozuldu.
Enerji dönüp duruyor, ne alırsan
onu yansıtıyorsun. Birileri gıcık olduğu ve negatif enerji saldığı için bana
geçiyor. Sonra ben aynı kötü enerjiyi yaymaya başlıyorum.
Bugün dünya emekçi kadınlar günü.
İnsan bazen herşeyi bırakıp kendisi için emek vermeli galiba çünkü insanları değil sadece kendini değiştirebiliyorsun...
